Een echte wandeling (jongens) en shoppen (meiden): 2 augustus 2014

Tegenover het station van Winterberg is het beginpunt van een wandelroute, het ‘Schluchten- und Brückenpfad’. Christian en Jonathan wilden nu langzamerhand wel eens een echte wandeling gaan maken en daar was dit een mooie route voor. Met z’n drieën zijn we op pad gegaan, terwijl de meiden gingen shoppen in Winterberg.

Met een totale lengte van 4,5 kilometer en een hoogteverschil van ruim 160 meter was het zeker geen zware wandeling, maar door de mooie omgeving en het bijna continu stijgen of dalen van het pad was het volgens de jongens wel een échte wandeling. En de bruggetjes, beekjes en een heleboel stenen om dammen in de beekjes te bouwen, maakten het verhaal compleet. Een pauze van een half uurtje bij zo’n beekje om te eten en dammen te bouwen leverde duidelijk genoeg energie op voor het laatste en zwaarste deel (bijna alleen maar omhoog) van de tocht. De lunch bestond zoals gewoonlijk bij onze wandelingen uit een voorraad brood (zonder beleg), een zak appels en een paar flessen water: niks klaarmaken vooraf en het blijft hele dag lekker.

Een minuut of vijf lopen vanaf het park zit een bakkertje, wat volgens berichten ook erg lekker ijs verkoopt. Dat moesten we natuurlijk proberen en het bleek inderdaad erg lekker ijs te zijn. Jammer dat we dit niet eerder hebben geprobeerd 😀. Hannah kreeg een leeg hoorntje en dat ging er letterlijk en figuurlijk in als koek. ’t Leverde nog een prachtige foto op ook.

Toen we net alles hadden klaargezet om pannenkoeken te gaan bakken op de skottel, stuiterde Christian met z’n kin op de rand van het zwembad met als resultaat een flinke snee. Nadat onze buurvrouw had geholpen om die zo goed mogelijk dicht te plakken, hebben we eerst pannenkoeken gegeten. Daarna is Renate met hem naar de eerste hulp bij het ziekenhuis in Winterberg geweest om het goed dicht te laten plakken en nu mag hij drie dagen niet zwemmen. Kleine meevaller bij de tegenvaller: op zondag is het zwembad toch dicht.

Aan de lucht te zien en het gerommel te horen, krijgen we zo nog wel een (onweers)bui. Daarom stop ik nu maar om naar binnen te verdwijnen.