Inpakken, een laatste uitstapje en weer op weg naar huis, 27 juli 2016

De twee weken Oostenrijk zijn alweer voorbij. Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we in iQ-Hotel Langenau (waar we deze keer gelukkig wel voor de juiste dag hebben geboekt 😊).

Gisteravond zijn we vast begonnen met opruimen en het schoonmaken van het een en ander. Voor afgelopen nacht werd nog wat regen verwacht, maar gelukkig kwam die regen niet en was de tent vanmorgen vroeg al bijna droog. Zelf had ik een wekker gezet en de rest werd daarna enigszins hardhandig gewekt door een leeglopend luchtbed. En zelfs dan presteerde er een het om nog een tijdje te blijven liggen…

De afstand van Feldkirch naar Langenau is niet zo groot en verder hoefden we vandaag niet. Om 11:00 uur moest onze kampeerplek leeg zijn en dat is mooi gelukt. Ofwel: we hadden nog een uur of vier om een laatste uitstapje te maken. De enige berglift op acceptabele afstand, die we nog niet hadden gehad met de V-card, was in Sonntag-Stein. Na een paar kilometer snelweg volgde weer een heel mooi stuk weg, berg op, berg af en vooral met heel veel (haarspeld)bochten.

De cabines bleken heel klein te zijn, officieel geschikt voor 20 personen, maar ik was toch wel blij dat we er niet met z’n 20-en in hoefden. Voor Hannah was er een leuke glijbaan, dus zij vermaakte zich best, en de jongens hielpen haar daar wel bij. Na ruim een uur zijn we weer terug gegaan richting Feldkirch om Lydia op te halen, die daar bij de andere meiden was gebleven, en vervolgens echt richting huis te gaan.

Bij de Interspar deden we nog wat boodschappen en daar kwamen we het tweelingzusje van de pop van Hannah tegen. Van opa en oma Van Dieren had ze nog geld om in de vakantie wat leuks te kopen en dat hebben wij een beetje aangevuld, zodat ze nu een tweeling heeft, waar ze helemaal gelukkig mee is. Kijk maar op de foto!

De hoogste berg van deze vakantie, 26 juli 2016

Dat ze in Oostenrijk veel en lange tunnels hebben, wisten we wel, maar een rit met bijna 12 km tunnel op een totale afstand van 67 km hebben we volgens mij nog niet eerder gehad. En behalve dat het er heel veel waren, was er ook een bijzondere, met heel veel bochten, open stukken aan een kant en in verband daarmee een maximale snelheid van slechts 40 km per uur. Dit was echt weer zo’n autorit, die alleen al de moeite waard was.

In Lech aangekomen konden we de auto parkeren in een mini-parkeergarage net onderaan de Rüfikopfbahn met maar een stuk of 15 plaatsen. Met de bagagebox op de auto bleven we nog net onder de maximale hoogte en was deze garage wel super dichtbij.

Deze keer hadden zowel de jongens als Lydia geen zin om mee te gaan, dus gingen we alleen met Hannah omhoog naar wat de hoogste berg van deze vakantie bleek te zijn met ruim 2350 meter boven zeeniveau. Op verschillende plaatsen lagen zelfs nog beetjes sneeuw! Na de andere bezoeken in deze vakantie aan diverse niet zo hoge bergen voelde dit toch wat meer aan als Oostenrijk.

Terwijl we buiten op het terras bij het restaurant zaten te genieten van Kaiserschmarrn (soort luchtige pannenkoek) en heisse Liebe (ijs met warme frambozen) begon het te spetteren en zijn we naar binnen verhuisd. Toch ging het pas een half uur later, toen we al weer onderweg waren naar de camping, echt regenen en hard ook.

Christian en Jonathan hadden de moed gehad om samen met de Stadtbus naar het centrum van Feldkirch te gaan (en weer op eigen houtje terug te komen 😊). En Lydia bleef liever op de camping bij een stelletje andere meiden, zoals wel vaker deze vakantie.

Op de eerste foto staan trouwens de Amerikaanse ontbijtpannenkoekjes, die we in de vakantie nog wel eens maken op de skottel en die altijd weer in de smaak vallen.

Snel en hoog bij de Golmbahn en nat in Bludenz, 25 juli 2016

Zondag was een dag van meer talen dan gemiddeld in de kerk: ’s morgens een Engelse dominee met een preek in zijn eigen taal, die vertaald werd in het Duits, en ’s middags een preek in het Nederlands door een Oostenrijker, die vroeger in Nederland heeft gewoond. Zowel de Engelse dominee als de Oostenrijkse vertaalster waren goed te volgen en de woorden, die we soms in de ene taal niet wisten, werden in de andere wel duidelijk. Allebei de keren zijn we met z’n zessen naar de kerk geweest en met Hannah ging dat weer prima. Een andere zondag dan anders, maar met twee duidelijke preken met een mooie inhoud zeker niet minder.

Tussen de diensten door was het kleine meisje wel erg moe. Bij Renate op schoot heeft ze wel twee uur geslapen. Best warm… ☀️

Van de vakantie in 2012 wisten we nog, dat je bij Vandans/Latschau de Golmbahn hebt met daarbij de langste en snelste rodelbaan in de omgeving. Aangezien dat ‘maar’ een half uur rijden is vanaf Feldkirch, wilden we daar wel graag heen. Boven het stuwmeer is daar ook nog een kabelbaan, de Flying Fox, met een lengte van bijna 600 meter, die tientallen meters boven het wateroppervlak hangt. In iets meer dan een minuut suisden Jonathan en ik met die baan van de ene naar de andere kant van het stuwmeer. Echt gaaf! Het rodelen natuurlijk ook.

Op de terugweg heb ik Renate met Hannah en de jongens bij het zwembad in Bludenz gedropt. Na het zwemmen gingen zij met de bus, de trein en nog een keer de bus terug naar de camping. Ik ben gelijk met de auto doorgereden om boodschappen te doen en het eten klaar te maken. Alles bij elkaar een inspannende en warme dag, maar wel erg leuk!

Met de stoeltjeslift naar de wolken, 23 juli 2016

Afgelopen zaterdag hebben we een nieuwe poging om met de stoeltjeslift in Laterns omhoog te gaan en deze keer was de baan gelukkig wel open. Deze keer was het minstens 10 graden kouder dan de vorige keer en hing de bewolking erg laag. Toen we onderweg waren naar boven, leek het net of we in de wolken terecht zouden komen, maar dat was net niet het geval. Op de top kwamen wel flarden van wolken langs drijven.

Om het voor ons kleine droppie leuk te houden, hebben we eerst wat te spelen opgezocht: een glijbaan aan een houten bouwwerk in de vorm van een huifkar en later nog een soort boomhut. Ponyrijden was voor Hannah nog een beetje te lastig, maar Jonathan vond dat wel leuk.

Na het eten liepen we terug naar de stoeltjeslift en daarbij liepen we met ons hoofd letterlijk in de wolken. Die hingen namelijk zo laag, dat we de jongens in de stoeltjes voor ons niet eens goed konden zien. Dichte mist dus, zeg maar. Een ritje op de rodelbaan voor de jongens was de afsluiting van ons bezoek aan Laterns.

Met Hannah gingen we vervolgens nog een uurtje naar het Wildpark in Feldkirch. Dat is een kleine dierentuin  (toegang gratis!) met dieren, die van nature in de Alpengebieden leven. Vooral voor kleine kinderen best een leuk dierenparkje. En daarmee waren de uitstapjes van zaterdag weer voorbij.



Sightseeing Muttersberg Bludenz en met de trein terug, 22 juli 2016

Het klinkt misschien erg ingewikkeld, maar eerst een half uurtje rijden, dan met de Muttersbergbahn ruim 725 meter omhoog om daar vervolgens wat te gaan eten en drinken is toch best leuk. In 2012 zijn we daar ook een paar keer geweest toen we op camping Sonnenberg in Nüziders op vakantie waren, daar zo’n 2 km vandaan, en aan het restaurant daar boven hadden we goede herinneringen.

Wandelen kwam er weer niet van. De eerste stop was het speeltuintje. Voor Hannah staat de bergen in zo ongeveer synoniem aan leuke speeltuintjes 😉. In dit geval hadden ze er zelfs buiten een en binnen ook nog een ruimte met een klimwand en andere leuke speeldingen. En toen was het al weer tijd voor Kaiserschmarrn, Apfelstrudel, Sachertorte en dat soort lekkere dingen.

In de verte zagen we al donkere, dreigend grijze wolken. De obers zagen dat blijkbaar ook, want die gingen de parasols inklappen. Eer ze daarmee klaar waren, begon het onweer. De paar meter naar de bergbaan hebben we nog droog afgelegd, maar het ging al snel regenen en voor we beneden waren, leek het wel een wolkbreuk. Het (modder)water stroomde ook in grote hoeveelheden naar beneden over de parkeerplaats. Op de 10 of 15 meter lopen naar de auto kom je dan wel heel veel grote druppels tegen…

Hannah is op het moment best wel onder de indruk van bussen en treinen. Met de bus is ze al een paar keer mee geweest en hier in Feldkirch heeft ze er al tientallen zien rijden, maar de trein had ze alleen nog maar op afstand gezien. Nu dus niet meer: samen met Renate en de jongens is ze met de trein terug gegaan van Bludenz naar Feldkirch, een mooi stukje om eens in een echte grote trein gezeten te hebben. 

Na een bezoek aan de Interspar voor de boodschappen (met een voor Hannah bekend speeltuintje naast het restaurant 😊) was de middag weer voorbij.

Een relaxdag en naar het Brandnertal, 20-21 juli 2016

De afgelopen dagen is het hier erg warm geweest, rond de 30 graden Celsius. In de bergen is het door de hoogte wat minder warm, maar doordat die bergen hier niet zo hoog zijn, scheelt dat maar 3 tot 5 graden met de temperatuur op de camping. Een relaxdag, ofwel zwemdag, was woensdag wel erg lekker, vooral in de schaduw onder de bomen bij het zwembad.

In de buurt van het plaatsje Brand in het Brandnertal, een half uurtje rijden vanaf de camping in Feldkirch, zijn drie mogelijkheden om het met de V-card hogerop te zoeken. Met de Dorf- en Panoramabahn konden we het hoogst en zouden we het mooiste uitzicht moeten krijgen. Of dat het echt het mooist was, weten we (nog) niet, maar vooral het bovenste deel, met de Panoramabahn, ging over een indrukwekkende hoogte over het dal tussen begin- en eindstation. Honderden meters lager was de schaduw van de cabine te zien.

Wandelen was deze keer niet aan de orde, omdat de rugdrager voor Hannah in de tent was blijven liggen. Achteraf maar goed ook, want onderweg naar beneden begon het flink te regenen op een moment dat we anders nog aan het wandelen geweest waren. Na de terugreis, met onderweg de eerste file van de vakantie en een stop voor een ijsje en wat boodschappen, was het weer zwemtijd.

Onder het eten was ons kleine meisje te moe om te eten en voelde ze nogal warm aan. Ze was erg moe en we hebben haar maar gauw op bed gelegd. Later op de avond werd ze wakker en was erg warm. Ze bleek flink koorts te hebben, 40,6 graden. Toen ze even uit bed was en een paracetamol gekregen had, zakte het gelukkig weer wat en kwam ze een stuk wakkerder over. Vanmorgen was er gelukkig helemaal niets meer van te merken, dat ze gisteravond niet in orde was.

Zonsondergang vanaf grote hoogte, 19 juli 2016

Het is dit jaar een beetje een vakantie, waarin we regelmatig op net een verkeerd moment op de plaats van bestemming zijn. Eerst het hotel een dag te vroeg, toen op zondag een half uur te vroeg bij de kerk en nu op dinsdag bij de stoeltjeslift in Laterns, die alleen op vrijdag en in het weekend open is.

Het was een mooie rit er naar toe met prachtige uitzichten in een heel diep en groen dal, die op zich al de moeite van de rit waard waren. Bij Laterns aangekomen bleek, dat alleen de Sommerrodelbahn open was. Voor de kinderen was dat best vervelend, want van ons moesten ze minstens een keer met die rodelbaan mee …… 😊

Echt heel erg was het eigenlijk niet, dat we niet met de stoeltjeslift mee konden. De zon was wel heel erg fel en warm en die voelden we al stevig branden, terwijl we bij de rodelbaan stonden te wachten. Een kwartier of langer in de stoeltjeslift verbranden is dan ook niet echt gezond. Het zwembad naast de camping (b)leek de beste bestemming voor die middag.

Voor het eerst in de vakanties in Oostenrijk was er een berglift, die ook ’s avonds open was: de Karrenbahn in Dornbirn, die wel tot 23:00 uur open is. Aangezien de zon rond 21:10 uur onder zou gaan, was dit een mooi alternatief voor de geplande tocht van ’s morgens. Hannah had eerst niet zo’n zin, maar toen ze het woord ‘speeltuin’ hoorde, veranderde dat helemaal. En gelukkig was er ook echt een speeltuintje daar boven.  De foto’s zeggen verder wel genoeg over deze avond. Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij de gele M om wat verkoelends naar binnen te werken.

Prachtig uitzicht over de Bodensee, 18 juli 2016

Gisteren zijn we ’s morgens naar een Duitse kerkdienst in de Evangelisch Reformierte Kirche in Rankweil geweest. De Nederlandse diensten beginnen daar pas volgende week en eigenlijk vond ik dat helemaal niet zo erg. Voor de kinderen was het wat minder goed te volgen, maar zelf vind een dienst in de taal van het land waar we zijn toch ook wel mooi om eens te zien en te horen hoe het daar in de kerk gaat. Ook Hannah is mee geweest en dat ging prima: ze is keurig stil geweest en heeft haar energie netjes voor na de dienst bewaard.

Hannah heeft hier ’s middags niet zoveel zin om te gaan slapen. De rest van de middag houdt ze het dan wel wakker, maar onder het avondeten lukt dat soms niet meer 😊.

De weersverwachting voor vandaag gaf een temperatuur van richting de 30 graden Celsius en dan is het in de bergen toch altijd net een stukje beter uit te houden met een paar graden minder en wat meer wind. Met de V-card hebben we aardig keus en we zijn maar dichtbij begonnen: de Pfänderbahn in Bregenz. Met een man of 80 per keer gaan de twee cabines om de beurt naar boven en beneden en in 6 minuten ben je dan bijna 2 km verder en bijna 700 meter hoger op de berg.

Onderweg konden we al genieten van een prachtig uitzicht over de Bodensee en eenmaal boven gearriveerd, konden we bij het redelijk heldere weer van vandaag bijna de hele Bodensee overzien, een meer met de oppervlakte van iets groter dan het eiland Texel. Als mens van nog geen twee meter lang kijk je dan tientallen kilometers ver over het water.

Aan de andere kant van de berg keken we misschien nog wel verder van ons af en waren er meer dan 100 bergtoppen te zien, waaronder een aantal met nog wat sneeuw op de top. Het leek wel of de bergen in rijen achter elkaar lagen, hoe verder weg, hoe hoger.

De speeltuin boven en een wandeling door een klein Alpentierpark was wel leuk voor ons kleine meisje. Eigenlijk stelde dat dierenparkje heel weinig voor, maar Hannah had het prima naar haar zin onderweg en daarvoor en daarna in de speeltuin niet minder.

Het zwembad was ook wel erg aantrekkelijk met de huidige temperaturen. Rond half drie was het daarom tijd om weer naar beneden te gaan en terug naar de camping te rijden.

Regen, zwemmen en de eerste echte bergwandeling, 14-16 juli 2016

Na een paar dagen met best veel regen was het vandaag de eerste mooie zomerdag van onze vakantie. Donderdag zijn we op de camping gebleven en hebben we ’s morgens in een lekker warme ruimte zitten lezen. Daar was het beter op temperatuur dan in de tent.

Vrijdag zijn we met de bus naar het centrum van Feldkirch geweest, wat vooral Hannah en Jonathan wel erg leuk vonden. Bij de VVV zijn we de V(orarlberg)-card wezen kopen, waarmee we de rest van de vakantie de bergliften kunnen gebruiken om het hogerop te zoeken, een paar overdekte zwembaden in kunnen als het nog een keer regenachtig zou zijn en nog wel meer. Uit de totaal 79 mogelijke uitstapjes van die V-card hebben we ’s avonds een selectie gemaakt, zodat we de komende dagen alleen daar nog uit hoeven te kiezen: wel zo makkelijk.

’s Middags scheen de zon de afgelopen dagen wel. Het was wel een beetje fris, maar uiteraard geen belemmering voor de oudste drie om te gaan zwemmen in het grote zwembad met meerdere glijbanen en zo.

Inmiddels hebben we de eerste echte wandeling in de bergen gemaakt. Bij het plaatsje Schnifis zijn we met de Seilbahn omhoog gegaan om te wandelen. Het was wel weer even wennen, maar best weer lekker om een beetje actief bezig te zijn. Hannah ging ook vol goede moed op pad (zie foto) en afgewisseld met af en toe een tijdje uitrusten in de rugdrager hield ze het aardig vol. Na een flinke klim en een wat makkelijkere afdaling was het bij het bergrestaurant tijd voor wat drinken met toebehoren, ofwel Oostenrijks gebak. Best lekker!

De afdaling hebben de dames met de Seilbahn gemaakt om daarna boodschappen te gaan doen. De jongens en ik zijn gaan lopen en doordat we een routebordje hadden gemist, hebben we wel tussen de 7 en 8 kilometer gelopen, waarvan een flink deel over smalle bergpaadjes. ’t Ging allemaal prima en de moeite leverde mooie uitzichten op. Aan het eind voelden we onze voeten wel.

Eenmaal terug op de camping was het uiteraard weer hoog tijd om te gaan zwemmen. Deze keer ging Hannah ook mee en die wist niet hoe snel ze haar zwempakje aan moest gaan doen (ja, dat doet het kleine bijdehandje bijna helemaal zelf!). Het weer uit het zwembad gaan leverde wel erg veel herrie op en het badderen daarna ook. Onder het eten werden haar oogjes wel heel zwaar en viel ze in slaap.